سلامت سیار (mHealth)  یک اصطلاح عمومی برای استفاده از تلفن های همراه و سایر تکنولوژی های بی سیم در مراقبت های پزشکی است. شایع ترین کاربرد mHealth استفاده از دستگاه های تلفن همراه برای آموزش مصرف کنندگان در مورد خدمات بهداشتی پیشگیرانه است. mHealth نیز برای نظارت بر بیماری، حمایت از درمان، ردیابی شیوع اپیدمی و مدیریت بیماری مزمن استفاده می شود.

تکنولوژی سلامت سیار چه کاری برای ما انجام می دهد؟

سلامت سیار به سرعت در بخش بهداشت و درمان و ارائه مراقبت های بهداشتی دیجیتال، تحویل و مداخله از طریق فن آوری های تلفن همراه از قبیل تلفن های هوشمند، قرص و پوشیدنی در حال رشد است. در حالی که mhealth اشاره به همه دستگاه های تلفن همراه است که می تواند داده ها را انتقال دهد، تلفن های همراه در حال حاضر محبوب ترین پلت فرم برای تحویل سلامت هستند.

اصطلاح "سلامت سیار" می تواند برای توصیف طیف وسیعی از فعالیت های مراقبت های بهداشتی در هر دو گروه بالینی و غیر بالینی استفاده شود.

به عنوان مثال، هزاران برنامه محبوب گوشی های هوشمند برای دانلود در دسته های بهداشتی در دسترس هستند تا به افراد کمک کند تا تناسب اندام خود را افزایش دهند، کالری ها را حساب کنند و خوابشان را کنترل کنند. با این حال، تحقیقات اخیر نشان داده است که بسیاری از این برنامه ها، از جمله تکنولوژی های بالینی و غیر بالینی mhealth، حاوی محتوای مبتنی بر مدارک نیستند و به رهنمودهای بالینی رجوع نمی کنند. یک مشکل عمده برای صنعت سلامت چگونگی بهبود کیفیت فن آوری ها برای ترکیب تحقیقات و شواهد علمی است.

با وجود این، فناوری های بهداشتی توانایی تبدیل شدن به ابزار قدرتمند پزشکی برای حمایت از ارائه خدمات بهداشتی در تمام سطوح مراقبت دارند. به عنوان مثال، قرار دادن اسکایپ GP از طریق تلفن های همراه و فشار خون بی سیم و مانیتورهای گلوکز که به تلفن شما پیوسته و به طور خودکار به پزشک شما ارسال می کند. در واقع، یکی از مزایای مهم سلامت این است که این پتانسیل را دارد که مداخلات بهداشتی فردی، تعاملی و سازگارانه را در زمینه زندگی روزمره فردی به وجود آورد و بسیاری از موانع سنتی روبرو شده از سوی پزشکان بهداشتی مانند زمان و منابع محدود شود.

مزایای سلامت سیار

برای مصرف کنندگان، یکی از مزایای مهم mHealth راحتی آن است. دستگاه های پوشیدنی و سایر فناوری های تلفن همراه به کاربران امکان می دهند بدون نیاز به ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود، به طور پیوسته اطلاعات مربوط به سلامت را ردیابی و مدیریت کنند. همچنین تعداد زیادی از برنامه ها برای انتخاب وجود دارد.

mHealth همچنین می تواند به پر کردن شکاف در مراقبت از طریق اجازه دادن به بیماران برای برقراری ارتباط با پزشک یا تیم مراقبت و بالعکس بدون ملاقات صورت به صورت کمک کند. برای مثال، پیام های ایمن،که از طرف پزشک به همراهان بیماران ارسال می شود. همچنین به ارائه دهندگان خدمات بهداشتی اجازه می دهد تا با یکدیگر درباره بیماران ارتباط برقرار کنند: به عنوان مثال، یک پرستار زمانی را که یک بیمار برای یک قرار ملاقات وارد شود را می دانذ.

برخی از برنامه های بهداشت تلفن همراه، مانند برنامه سلامت اپل، می توانند با یک پرونده پزشکی الکترونیکی بیمار ادغام شوند، به کاربران اجازه می دهد تا به اطلاعات بهداشتی خود در آی فون یا iPad دسترسی پیدا کنند.

معایب

یکی از معایب برنامه های mHealth این است که سیاست های حریم خصوصی آنها ممکن است از برنامه های دیگر عقب مانده باشد. علاوه بر این، همه برنامه های mHealth با قانون حمل و نقل و مسئولیت پذیری بیمه (HIPAA) سازگار نیستند، به این معنی که هیچ اطمینانی وجود ندارد که اطلاعات بهداشتی کاربر محافظت شود یا اینکه در صورت نقض اطلاعات، اطلاع کاربران داده شود.

یکی دیگر از مشکلات بالقوه برنامه های mHealth این است که اطلاعات آنها ممکن نیست دقیق باشد. برخی از برنامه ها ادعا می کنند قادر به اندازه گیری فشار خون با داشتن انگشت کاربر خود بر روی صفحه نمایش و یا دوربین هستند. محققان از دانشکده پزشکی دانشگاه جان هاپکینز، یکی از برنامه های مشابه - فشار خون فوری را آزمایش کردند - و متوجه شدند که اندازه گیری ها "بسیار نادرست بودند".

کاربران باید به راحتی توصیفات این برنامه ها را بخوانند تا توضیحات درباره اندازه گیری ها مشخص شود. این معضل ممکن است موجب ناامیدی برای ارائه دهندگان شود زیرا بیماران ممکن است فکر کنند که آنها به درستی مدیریت و اندازه گیری فشار خون خود را دارند و ممکن است به دنبال مراقبت های پزشکی واقعی نباشند. کاربران همچنین باید بدانند که برخی از برنامه ها ممکن است حاوی هشدارهایی باشند که برنامه فقط برای سرگرمی یا تفریحی استفاده می شود.

ای او تی

مراقبت های بهداشتی یکی از مهمترین مناطق کاربردی ای او تی است. این فرصت را برای چندین برنامه پزشکی مانند نظارت تلفن همراه و کنترل از راه دور فراهم می کند. ادغام دستگاه های پوشیدنی و سیستم های موجود در ای او تی، خدمات بهتر بهداشت و درمان را فراهم می کند.

دستگاه های پزشکی داده ها را تولید می کنند و سرور های رایانه ای را به آنها معرفی می کنند. تکنولوژی سنجش از راه دور و تلفن همراه که در سیستم های IoT مستقر شده است، منجر به جمع آوری داده های بزرگ می شود. داده ها اطلاعاتی در مورد بیماران در زمان واقعی را فراهم می کنند که می تواند به تشخیص، بستری شدن در بیمارستان در موارد اضطراری پزشکی منجر شود.

در نتیجه، زیرساخت های IoT، دستگاه های نظارت بر سلامت هوشمند و ارتباطات بی سیم فرصت های بسیار زیادی را برای بهبود کیفیت خدمات بهداشتی فراهم می کند. مفهوم سلامت در زمینه اینترنت اشیا (m-IoT) وعده سیستم مدیریت بهتر سلامت را با تأمین منابع محدود با تأمین بهترین استفاده و خدمات بیشتر بیماران به ارمغان می آورد. مراقبت های بهداشتی مبتنی بر IoT مردم را با صرفه جویی در زمان و پول خود در بیمارستان ها، مگر اینکه نیاز واقعی آنها را داشته باشد، برآورده می کند.

قطعات ضروری بهداشت و سلامت و ای او تی دستگاه های پزشکی با سنسورها و دستگاه های ارتباطی هستند. دستگاه های دانشگاهی دستگاه های هوشمند هستند که می تواند برای نظارت بر پارامترهای مختلف مانند سطح قند، فشار خون، ضربان قلب و غیره استفاده شود. الگوریتم های هوشمند داده های سلامتی خود را در زمان واقعی برای شناسایی الگوهای خاص و سطوح هشدارهای مختلف مانند طبیعی، محتاط، اورژانسی و غیره، بسته به شرایط بیماران مشاهده شده است.

مقدار داده ها در سرورهای IoT بسیار بزرگ است زیرا از میلیون ها کاربر یا بیمار فردی جمع آوری شده است. این اطلاعات پزشکی از طریق سازمان های مختلف مانند شرکت های بیمه درمانی، بیمارستان ها، دولت و غیره دسترسی خواهد داشت. سطح مختلف مکانیزم کنترل حاکمیت بسته به اینکه چه کسی دسترسی به داده ها و مجازات را اعمال می کند، اعمال می شود. بیماران در سراسر کشور از طریق سرور و پایگاه داده پزشکی متمرکز برای دسترسی به اطلاعات در هر زمان و هر کجا نگهداری می شوند.