واقعیت مجازی یک محیط مصنوعی شبیه سازی شده می باشد که از طریق محرک‌های حسی (بینایی، صدا و لمسی) که توسط یه دستگاه (ترکیبی از نرم‌افزار و سخت‌افزار) قابل تجربه است ارائه می‌شود، و کاربر آن را به عنوان یک محیط واقعی در نظر می‌گیرد.
تاریخچه
در اواسط دهه‌ی ۱۹۵۰ فردی به‌نام مورتون هیلینگ به تعریف موضوع واقعیت مجازی پرداخت. او در سال 1960 دستگاهی به نام Sensorama ساخت که حاوی یک نمایشگر استریوسکوپی، فن، پخش‌کننده‌ی بو، بلندگوهای استریو و یک صندلی متحرک بود.
او همچنین یک نمایشگر تلویزیونی که روی سر قرار می‌گرفت (HMD) طراحی کرد؛ وسیله‌ای که به کاربر اجازه می‌داد تلویزیون را به‌صورت سه‌بعدی تماشا کند. بعد مهندسان فیلکو کورپوریشن، اولین هدست را در سال 1961 ساختند.
ویژگی های واقعیت مجازی
در واقعیت مجازی تعامل کاربر با محیط نقش مهمی را بازی می‌کند، چون محیط مجازی به نحوی باید طراحی شود که کاربر محیط واقعی اطرافش را فراموش کند و غرق در محیط مجازی شود. کاربر می‌تواند با پوشیدن یک نمایشگر سربند، یک فیلم از قبل ضبط شده را تماشا کند.
انواع زبان‌های کامپیوتری و مرورگرهای مختلف
• زبان مدل‌سازی واقعیت مجازی: (VRML) اولین زبان مدل‌سازی سه‌بعدی برای وب
• 3DML: یک زبان مدل‌سازی سه‌بعدی که کاربر می‌تواند با نصب افزونه یا پلاگین، از یک نقطه دیدن کند. کاربر برای دیدن می‌تواند از اکثر مرورگرها استفاده کند.
• X3D: زبانی است که جایگزین VRML شد. این زبان یک استاندارد برای خلق محیط مجازی در اینترنت است.
• COLLADA: یک فرمت و قالب برای تبادل فایل در برنامه‌های سه‌بعدی
انواع واقعیت افزوده
• Non-Immersive
• Semi-Immersive
• Fully-Immersive