بلاک چین یا Block Chain یک سیستم ثبت اطلاعات و گزارش توزیع شده به صورت غیرمتمرکز است . در واقع یک دفتر کل است که داده های آن به صورت P2P ذخیره و نگهداری میشود.

این ساختار نخستین بار توسط ساتوشی ناکاموتو ژاپنی طراحی و در ارز دیجیتال منتسب به وی با نام بیت کوین استفاده گردید.

این مدل غیر قابل جعل که بیشتر در تبادلات مالی به جهت امنیت بالا استفاده میشود شامل اطلاعات هویتی و احراز صلاحیت میباشد.

ویژگی ها

بلاک چین از دو کلمه به معنای بلوک و زنجیره تشکیل شده و در واقع زنجیره ای از بلوک های داده است . از آنجایی که این مدل توسط هیچ کنترلر مرکزی مدیریت نمیشود سرعت بالا و عدم وابستگی به مدیریت مرکزی (نبود نقطه حیاتی) از جمله نقات قوت آن تلقی میشود.

یکی دیگر از مهمترین ویژگی های این مدل حفظ حریم خصوصی کاربران و داده های مورد تبادل انها برای انجام امور متنوع میباشد که از جمله ملموس ترین این تبادلات میتوان به اینترنت اشیاء اشاره نمود که در ان حجم بالایی از داده های خام پیوسته در حال انتقال هستند.

بلاک چین چگونه کار می کند؟

در بلاک چین تمامی تراکنش ها قابل پیگیری میباشد لذا جعل و تغییر در اطلاعات به نوعی غیرممکن خواهد بود چرا که متناسب با نوع الگوریتم مورد توافق برای اجماع اعضا، تراکنش ها در صورت تایید اکثریت اعضا پذیرفته و ذخیره میشود (به این عمل در بلاکچین mining گفته میشود.) و در غیر این صورت ابطال میگردند.

از دیگر مزایای این سیستم توزیع شده امکان تبادل داده در یک بستر ناامن میباشد به طوری که طرفین مبادله هیچ اعتمادی به یکدیگر ندارند.

در شکل زیر مثالی از روند ثبت یک تراکنش در ساختار مالی بیت کوین نمایش داده شده است:

از دیگر کاربرد های بلاک چین میتوان به ارتقا امنیت در فناوری پردازش ابری اشاره کرد، به گونه ای که سازمان هایی که به جای خرید و نگهداری منابع پردازشی رو به برون سپاری انها گزارده اند ارتباطی کاملا امن، یکپارچه و قابل رهگیری خواهد بود.

ارتباط در بلاک چین

در بلاک چین یک ارتباط کاملا یکطرفه و غیرقابل انکار بین تمام بلوک های داده (اجزای زنجیره) وجود دارد به گونه ای که هر بلوک Hash بلوک قبل از خود را حمل میکند که این خود موید ضریب بالای اطمینان در این مدل است.