HTTP


گردآورنده: بهاره مسعودی

(HTTP) (Hypertext Transfer Protocol)، یک پروتکل ارتباطی شامل مجموعه ای از قوانین برای انتقال فایل ها از جمله متن ، تصاویر گرافیکی، صدا، فیلم و سایر پرونده های چندرسانه ای در شبکه جهانی وب است. به محض اینکه یک کاربر وب، مرورگر وب خود را باز می کند به طور غیر مستقیم در حال استفاده از HTTP می باشد. HTTP یک پروتکل کاربردی است که در بالای مجموعه پروتکل های TCP / IP (پروتکل های بنیادی برای اینترنت) اجرا می شود.

 

نحوه عملکرد

عملکرد این پروتکل به این صورت است که هر مرورگر وب یک سرویس دهنده HTTP است که درخواست ها را به دستگاه های سرور ارسال می کند. هنگامی که کاربر مرورگر با "باز کردن" یک فایل وب (تایپ کردن URL) یا کلیک کردن روی پیوندها، درخواست خود را وارد می کند، مرورگر یک درخواست HTTP ایجاد می کند و آن را به آدرس پروتکل اینترنت (آدرس IP) ارسال شده توسط URL ارسال می کند. Daemon HTTP در دستگاه سرور مقصد، درخواست را دریافت می کند و فایل درخواستی مرتبط را ارسال می نماید.

 

 

HTTP

 

 

برای درک بیشتر روند کار، فرض کنید که کابر می خواهد یک آدرس nnn.com را بازدید کند. کاربر آدرس وب مورد نظر را تایپ می کند و رایانه درخواست "GET" را به سرور میزبان آن آدرس ارسال می کند. این درخواست GET با استفاده از HTTP ارسال می شود و به سرور nnn می گوید کاربر به دنبال کد HTML شما است برای این که بتواند به صفحه شما وارد شود. سرور مقصد هم جواب خود را تحت کد HTML برای کاربر ارسال می کند. مابقی درخواست ها مبنی بر دیدن صفحات بیشتر از وب سایت مورد نظر یا عکس های آن و ... تحت پروتکل TCP/IP صورت می پذیرد.

 

انواع کد ها

در پاسخ به درخواست های HTTP ، سرورها اغلب کدهای پاسخ را صادر می کنند که نشان می دهد این درخواست در حال پردازش است، در اینکه خطایی در درخواست رخ داده است یا اینکه درخواست تغییر مسیر داده می شود. کدهای پاسخ معمولی عبارتند از:

  • 200 OK: این بدان معنی است که درخواست ، مانند GET یا POST ، کار کرده و براساس آن عمل می شود.
  • 300 Moved Permanently: این کد پاسخ بدین معنی است که URI منبع درخواست شده برای همیشه تغییر کرده است.
  • 401 Unauthorized: این پیام به این معنا است که کاربر تایید نشده است.
  • 403 Forbidden: هویت کاربر شناخته شده است ، اما اجازه دسترسی به آنها داده نشده است.
  • 404 Not Found: این رایج ترین و شناخته شده ترین کد خطاست. این بدان معناست که URL شناسایی نشده یا منبعی در محل وجود ندارد.
  • 500 Internal Server Error: سرور با وضعیتی روبرو شده است که نمی داند چگونه باید خود را اداره کند.

مطالب مرتبط


منابع