TCP/IP


گردآورنده: بهاره مسعودی

Transmission Control Protocol/Internet Protocol که به اختصار به آن TCP/IP ( پروتکل کنترل انتقال / پروتکل اینترنت) گفته می شود، مجموعه ای از پروتکل های ارتباطی است که برای اتصال دستگاه های شبکه به اینترنت مورد استفاده قرار می گیرند. همچنین TCP / IP می تواند به عنوان یک پروتکل ارتباطی در یک شبکه خصوصی (اینترانت یا یک شبکه بیرونی) مورد استفاده قرار گیرد.

این پروتکل مشخص می کند که چگونه داده ها تحت یک ارتباط End-to-End در بستر اینترنت جا به جا شوند. به عبارتی چگونگی انتقال بسته، نحوه مسیر یابی، دریافت بسته در مقصد و وجود انواع خطا های احتمالی را تعیین می نماید. TCP / IP نیازمند یک مدیریت مرکزی است و به این منظور طراحی شده است تا شبکه های قابل اعتماد در صورت از دست دادن یکی از دستگاه های خود، بتوانند به سرعت خود را بازیابی کنند.

دو پروتکل اصلی در مجموعه پروتکل اینترنت در حال خدمات رسانی هستند. TCP معین می کند که چگونه برنامه ها می توانند کانال های ارتباطی را در یک شبکه ایجاد کنند. همچنین پیام های ارسالی را قبل از فرستادن در بستر شبکه به بسته هایی با اندازه کوچکتر تبدیل می کند و مجدد در مقصد آن ها را با هم پیوند داده و به پیام اولیه تبدیل می نماید.

IP نحوه آدرس و مسیر هر بسته را مشخص می کند تا این اطمینان حاصل شود که بسته به مقصد می رسد. gateway ها آدرس IP را در شروع کار مشخص می کنند.

 

تاریخچه

آژانس پروژه های تحقیقاتی پیشرفته دفاع (DARPA) که شاخه پژوهشی وزارت دفاع ایالات متحده است، مدل TCP/IP را در دهه 1970 برای استفاده در ARPANET، شبکه ای وسیع پیش از اینترنت، ایجاد کرد. TCP/IP در ابتدا برای سیستم عامل یونیکس طراحی شده بود. بعد ها با ایجاد سیستم عامل های متعدد، بر حسب مکانیزم هر یک از آن ها مجدد طراحی شد. امروزه مدل TCP/IPو پروتکل های مربوط به آن توسط نیروی کار مهندسی اینترنت نگهداری می شود.

 

چگونگی عملکرد

TCP/IP از مدل ارتباطی Client/server استفاده می کند. نحوه کار به این صورت است که یک کاربر به عنوان Client سرویسی را مانند باز کردن یک صفحه وب توسط یک سیستم کامپیوتری که Server نام دارد، به شبکه میفرستد. این پروتکل، مجموعه ای از پروتکل های طبقه بندی شده است، این عبارت به این معنی است که هر درخواست کاربر به عنوان بک درخواست جدید در نظر گرفته می شود و هیچ گونه ارتباطی به درخواست های قبلی او ندارد.

 

TCP/IP

 

مدل لایه ای

تعداد لایه ها در این مدل متفاوت از مدل OSI بوده و شامل چهار لایه است که هر کدام پروتکل مربوط به خود را دارند.

  • لایه کاربر: انتقال استاندارد داده ها را فراهم می سازد. پروتکل های مربوط به این لایه عبارت اند از: HTTP، SNMP، FTP، POP3 و SMTP.
  • لایه انتقال: این لایه مسئول حفظ ارتباطات End-to-End در سراسر شبکه است. پروتکل های این لایه عبارت اند از: TCP و UDP.
  • لایه شبکه: همچنین لایه اینترنت نامیده می شود، با بسته ها ارتباط برقرار می کند و شبکه های مستقل را برای حمل بسته ها از طریق مرزهای شبکه به یکدیگر متصل می کند. پروتکل این لایه ICMP است.
  • لایه فیزیکی: این لایه شامل پروتکل هایی است که بر روی اجزاء شبکه، گره ها و Host ها عملیات انجام می دهند مانند پروتکل ARP.

 

TCP/IP

 

مزایا

این پروتکل غیر اختصاصی است و توسط هیچ شرکتی کنترل نمی شود، از این رو به راحتی قابل تغییر است. همچنین با تمام سیستم عامل ها سازگار است و توانایی کار کردن در انواع مختلف سیستم ها را دارد. از سوی دیگر تمامی سخت افزار های موجود در شبکه را پشتیبانی می کند.


مطالب مرتبط


منابع