تشخیص چهره یا face recognition یک کاربرد نرم افزاری از حوزه بیومتریک است که این قابلیت را دارد که افراد را تایید و یا شناسایی کند . این روش بر اساس مقایسه و تجزیه و تحلیل خطوط و نقاط برچسته صورت افراد انجام می شود و بیشتر با اهداف امنیتی مورد استفاده قرار می گیرد.

تشخیص چهره اغلب برای اهداف امنیتی مورد استفاده قرار می گیرد اما استفاده از آن در زمینه های دیگر هم رو به افزایش است. در حقیقت تکنولوژی تشخیص چهره توجه زیادی را به خود جلب کرده است چون پتانسیل وسیعی برای طیف وسیعی از کاربرد های مربوط به نیروی انتظامی و دیگر شرکت ها دارد.

تکنیک های تشخیص چهره متفاوتی وجود دارد، از جمله روش تشخیص چهره تطبیق عمومی و روش تطبیق سازگاری منطقه ای . بیشتر سیستم های تشخیص چهره بر اساس نقاط گره ای مختلف بر روی چهره انسان عمل می کنند.

مقادیر اندازه گیری شده وابسته به صورت یک فرد به شناسایی و تائید هویت فرد کمک می کند. با این تکنیک برنامه های کاربردی می توانند از داده های به دست آمده از صورت ها استفاده کرده و به دقت و با سرعت افراد هدف را شناسایی کنند. تکنیک های تشخیص چهره به سرعت با رویکردهای جدید مانند مدل سازی سه بعدی در حال تکامل هستند.

مزایا و معایب:

مزایا:

• در مقایسه با دیگر روش های بیومتریک، تشخیص چهره یک ماهیت غیر تماسی است.
• تصاویر صورت را می توان از فاصله دور به دست آورد و می تواند بدون نیاز به هیچ تعاملی با کاربر یا فرد مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد.
•  می تواند به عنوان یک معیار امنیتی عالی برای ردیابی عمل کند.
•  فناوری ارزانی است چرا که پردازش کمتر در این زمینه مانند سایر تکنیک های بیومتریک وجود دارد.

معایب:

•  تنها زمانی می تواند افراد را شناسایی کند که شرایط نوری مناسب است این برنامه در زمانی که نور کافی نباشد کمتر قابل اعتماد است و یا ممکن است چهره به طور جزئی مبهم باشد.
• وقتی حالت چهره تغییر کند تشخیص چهره موثر نیست.

IOT and Face recognition

در این سیستم اینترنت اشیا امکان حس کردن، فعالیت و ارتباط را  فراهم می کند و به راحتی با کمک اینترنت اشیا می توانند اتوماتیک شوند بنابراین با گسترش این سیستم امنیتی می توانیم در کاربرد هایی مانند خانه های هوشمند مورد استفاده قرار دهیم .

در بحث امنیت از سیستم پردازش تصویر نیز کمک گرفته می شود تا ورود افراد ناشناخته مسدود گردد .