استاندارد رمزنگاری پیشرفته یا (AES (Advanced Encryption Standard یک رمز بلوک متقارن است که توسط دولت ایالات متحده برای حفاظت از اطلاعات طبقه بندی شده انتخاب شده است، هچنین برای رمزنگاری اطلاعات حساس در سخت افزار یا نرم افزار ها مورد استفاده قرار می گیرد. این سیستم یک رمزنگاری سریع و ایمن است که چشم ها را از اطلاعات ما دور نگه می دارد.

ویژگی ها

موسسه ملی استاندارد و فناوری (NIST) برای این الگوریتم، استاندارد جدید و  پیشرفته مشخص کرده است به این صورت که قادر باشد بلوک های 128 بیتی را توسط کلید هایش کنترل کند. کلید های موجود در این رمز 128، 192 و 256 بیتی هستند. از دیگر ویژگی های آن می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• امنیت: مقاومت AES در برابر حملات سایبری بسیار بالا است.
• هزینه: AES از نظر پردازش و حجم حافظه مصرفی، بسیار مقرون به صرفه است.
• پیاده سازی: الگوریتم AES پیاده سازی بسیار آسانی دارد. همچنین برای استفاده در نرم افزار ها و سخت فزار های متفاوت، به صورت انعطاف پذیر عمل می کند.

نحوه عملکرد

AES شامل سه بلوک از رمزهای AES-128، AES-192 و AES-256 است. هر رمز، عملیات رمزنگاری و رمزگشایی را بر روی بلوک های 128 بیتی داده، با استفاده از کلید های 128، 192 و 256 بیتی خود انجام می دهد. برای رمز نگاری و رمزگشایی از کلید های یکسانی استفاده می شود، به همین دلیل فرستنده و گیرنده هردو باید از کلید مطلع باشند. طول کلید برحسب دفعات تکرار الگوریتم متفاوت است. اگر الگوریتم 10 بار تکرار شود، طول کلید 128 بیت است. اگر 12 بار الگوریتم تکرار شود، طول کلید آن 192 است و درصورتی که 14 بار تکرار گردد طول کلید آن 256 بیت خواهد بود.

اولین مرحله از رمزگذاری، قرار دادن داده ها در آرایه است؛ پس از آن تغییرات رمز در چندین دوره رمزگذاری تکرار می شوند. اولین تحول در رمزنگاری AES جایگزینی داده ها با استفاده از یک جدول جایگزینی است؛ در مرحله دوم ردیف داده ها تغییر پیدا می کند، در سومین مرحله نیز ستون داده ها در یکدیگر ادغام می شود. آخرین تحول یک عملیات منحصر به فرد یا (XOR) ساده است که بر روی هر ستون و کلید مربوطه صورت می گیرد.